Wat zou José Saramago over Carlos zeggen?Dit.'Mensen als deze heb je overal, ze besteden hun tijd, of de tijd die er in hun ogen naast het leven voor rest, aan het verzamelen van postzegels, munten, medailles, vazen, ansichtkaarten, luciferdoosjes, boeken, horloges, sportshirts, handtekeningen, stenen, kleien beeldjes, lege frisblikjes, engeltjes, cactussen, libretto's, aanstekers, vulpennen, uilen, speeldozen, flessen, bonsais, schilderijen, bierglazen, pijpen, kristallen obelisken, porseleinen eenden, antiek speelgoed of carnavalsmaskers, en dat doen ze vermoedelijk uit iets watje metafysische angst zou kunnen noemen, omdat het idee van de chaos als alleenheerser over het heelal onverdraaglijk voor hen is, misschien proberen ze daarom met hun bescheiden vermogens en zonder goddelijke hulp enige orde te scheppen in de wereld, waar ze voor korte tijd nog in slagen ook, maar alleen zolang ze hun verzameling in stand kunnen houden, want op de dag dat daar de klad in komt, en die dag komt altijd, hetzij door de dood, hetzij doordat de verzamelaar er genoeg van heeft, is alles terug bij af, loopt alles weer door elkaar.' 

When the great ship containing the hopes and aspirations of the world, when the great ship freighted with mankind goes down in the night of death, chaos and disaster, I am willing to go down with the ship. I will not be guilty of the ineffable meanness of paddling away in some orthodox canoe. I will go down with the ship, with those who love me, and with those whom I have loved. If there is a God who will damn his children forever, I would rather go to hell than to go to heaven and keep the society of such an infamous tyrant. I make my choice now. I despise that doctrine. It has covered the cheeks of this world with tears. It has polluted the hearts of children, and poisoned the imaginations of men. It has been a constant pain, a perpetual terror to every good man and woman and child. It has filled the good with horror and with fear; but it has had no effect upon the infamous and base. It has wrung the hearts of the tender; it has furrowed the cheeks of the good. This doctrine never should be preached again. What right have you, sir, Mr. clergyman, you, minister of the gospel, to stand at the portals of the tomb, at the vestibule of eternity, and fill the future with horror and with fear? I do not believe this doctrine: neither do you. If you did, you could not sleep one moment. Any man who believes it, and has within his breast a decent, throbbing heart, will go insane. A man who believes that doctrine and does not go insane has the heart of a snake and the conscience of a hyena.